Geçmişten Dem Zarardan Kar Gerek

Bir ahestelikle geçer gözlerimin önünden geçmiş. Geçti mi geçmedi mi bilemem. Özlediklerim hatrıma gelir hep de ne söyleyebilir ne de gözleyebilirim uzaklardan. Daha önce yazdıklarım hep birer çöp olur gider. Sanki hiç yazmamış gibi geleceğe adım atar, farklı bir ben çizerim sözcüklerden.

Okuyucularım var mı bilmem ama, okuyanlar çok uzaklara gider bunlarla. Eğer hisliysen, bir savaş kitabında bile Fizan’da bulursun kendini. O bahsedilen Kaf dağının ardı, dibinde bitiverir aniden. Bir rap şarkı yazarı gibiyim bazen. İçinde büyük anlam barındıran kelimeleri boşluğa savurur anlamlarıyla anlamlandırırım. Fakat, anlaşılır mı bilmem. Nakaratsız bir şarkı şimdi tüm yazdıklarım. Ömür geçirmeye yarayan bir iki ufacık sözcük şimdi iki elimle yazdıklarım. Bazen öyle bağlarım ki kendimi üzüntülü bir geçmiş yaşamış görmüş geçirmiş anlamış anlaşılmış ve çoktan ağlayarak okyanuslar oluşturmuş birine, kimseler anlamaz umutsuz yaşantıların ne kadar acı verdiğini.

Ne saçmalıyor ya bu çocuk yine dediğinizi duyar gibiyim. Ben de o meşhur alim gibi yapmasını bilirim. Hani bir alim “Sizin O taptığınız benim ayağımın altındadır.” demişti asılmadan önce söylediği şifreler 100 yıl sonra olmuştu ya, bende o kadar elim vahim bir bilgi yüklülüğü öyle bir takva olmasa da isterim yani “S, Ş’ye girdiğinde benim burda türbem olacak.” demeyi ve haklı çıkmayı. Neyse, saçmalar gibi yapıp bütün zihnimde dönenleri bir kağıda dökmeye bayılan bir yazar olarak. Sizleri düşüncelerinizle başbaşa bırakıyorum. Ve son olarak diyorum ki, ne hata yaparsanız yapın, o yaladığınız tükürükler sizleri bir gün boğulmaktan kurtaracaktır.