Edebiyat

Baharın sonu olmaz , sonunda baharın… Her aşk , hüznünü bırakmaz mevsimlerden güz olunca. Sevdalar, bahane eder mevsimleri. Bilmez ki aşık , hayatın kendisi bir bahanedir , aşk için. f.d.a.  

Şiirsin içinde kelimeleri yaşatan. Şiirsin bir gökyüzü rengarenkliğinde. Ve şiirsin bir şairin bile sözcüklerine yetmeyecek kadar en güzelinden… *   Ruha üfler nurunu gece. Zaman eder gündüze, gece… Bir de bakmışsındır ne gecedir zaman ne de gündüz Gündüz de gecedir gece de gündüz yeter ki insan hep aynı kalsın… * …

Unutmadığım cumartesi günleri vardı, seninle geçen, hasretle olan özlem dolu cumartesiler. İyiki var dediğim sen ve iyiki varsın dediğim günler.   Yüreğim bakıyor sana, masumiyetin yüzünde… Geceyi aydınlatan gülüşün, kalası geliyor sonsuzca ve seninle insanın…   Şiirler yazdığım , masum bir küçük meleğin bana kısık bakışlı gülümsemesini özlemek idir cumartesileri… …

Şu hayatta yaşamak bu kadar kolayken Neden hep bir yanlış ararsınız ki Neden hep insanları çıkarlarınız için kullanır ya da Neden hep karşınızdakini üzücek bir hamle yaparsınız. Yaşamak her ne kadar kolay olsada nefes almak gerçekten Bazen çok zor oluyor nede olsa hepimizin bir nefeslikCanı yok mu ki? Ben artık …

– Hz.Aişe, Peygamberimiz (a.s.m.) ile yeni evlenmişti.Eşinin kendisini sevip sevmediğini merak etmekteydi. Ya da kendisini ne kadar ve nasıl sevdiğini. Aişe bu düşüncesini Peygamberle (a.s.m.) konuşmadan edemedi. – “Ey ALLAH`ın Resulu,beni seviyor musun? – “Evet, ya Aişe tabi seviyorum!” – Hz.Aise dahasını da merak ediyordu. Acaba nasıl seviyordu? Hemen sordu. …

Derdimiz neyse yaz mevsimi ile.. Aşk, sanki yazın kuraklığına uymuşcasına sevdalarımızın da yazını getirdi adeta. Sevemez olduk, sevmek de istemedik mi diyoruz bilemiyoruz; ama mevsim yazdı. Bir aşkın arefesi idi sadece. Hazırlamıştı, sevmek isteyen bir sonbahara kendini. *** Bahar sözcüğü. İlk de olsa, son da olsa ‘ bahar ‘ işte. …

  Hz. Peygamber çok sade bir hayat sürmüştür. ALLAH’IN ELÇİSİ devesini bağlar, yemler, koyun sağar, ev işlerine yardımcı olur, pabucunu diker, elbisesini yamar, hizmetçisine yardım eder, onunla birlikte hamur yoğurur, yemek yerdi. Çarşı pazardan aldıklarını kendisi taşır, zengin fakir ayrımı yapmaksızın herkesle tokalaşır, ikram edilenin ne olduğuna bakmaksızın davete icabet …

Sen … Gözlerini kısıp yüreğinin güneşi ile huzurunu yansıtan güzel kalp… Sen … Bambaşka bir hikayeden gelmiş ve kimsenin bilmediği bir hikayeden gelen bir güzelliğin hayali değil ta kendisisin. Sen… Sevginin tanımı içinde en değerli detaysın.   f.d.a.

Geceyi unutturan zümrüt yeşili gözlerin , masmavi deryaları mânâ kılan gönül baktığın. Ve ben tüm renkleri bugüne kadar tanımışlığımın boşunası. Bir rengin tek güzelliğinde , sana bakabilme rengârenkliliği. … Her şeyden şikayet eden insan, beterin beteri vardır diye düşünmeyi unuttuğundan beri, şükretmeyi unuttuğu hazin bir gerçeklilikle yazı ve kışı yaşıyoruz …

MEVLANA’NIN EŞİNE OLAN AŞKI Birgün Mevlana eve girer ve hanımı ona sorar; Bu kadar aşıksın Mevlaya şükürler olsun bu aşkı yaşayıp yaşatana Peki bana ne kadar aşıksın der; Mevlana hanımına şöyle der; Sen benim;Yaradandan ötürü yaradılanı sevişim, Bir adım gelene on adım gidişimsin. Ve herkesi olduğu gibi kabul edişimsin. Sen …