Fikir Bizim Edebiyat, Tarih, Siyaset, Spor ve Yaşam Üzerine Genç Fikirler
Herkesin ve her şeyin tersine dönebileceği zamanlar içerisindeyiz. Biraz garibiz biraz da kendimizce çaresiz. Ama yaşıyoruz her şeye ve herkese inat.
Bir yaşama mücadelesi aslında insan oğlunun dünyası. Kaptırılmış heybelerinin ruhları ile sürtüşmesi, bir nevi ters düşmesi.
Unutulmuş insanlık, unutulmuş edep ve anımsanmayacak derecedeki haya duygularımız.
Adeta bir sürgün içerisindeki insanlar, bizler. Gelip geçici konduğumuz dünya şehrinde, ebediyeti umud edercesine tavır takınan, kendi varlığımızı bile yok sayan, insanlar, bizler.
Özgürlüğümüzü kısıtladığımız, hayatı ya sanal yaşayan ya da gerçeği kendi yalanları üzerine kuranlar.
Dün ne olduklarını anımsamaktan aciz, kendilerini kendileri olmayan kalıpların insanı haline getiren, kişiliğini kaybeden vahşiler.
İnsan, insana üstün değildir, anlayışını insanlık dışı gören ve kendilerine ‘ insan ‘ kimliğini yakıştıran, insan müstefteleri.
Herkesin, herkese sözleri ile nasihatlerde bulunduğu; halbuki ‘ nasihat ‘ tanımından uzak, fütursuzca ve patavatsızlık içerisinde kelimelerin döküldüğü, sözün sahiplerinin içi boş bir çuvalı andıran, kendini üstün gören, Avam Kamarası’ndan mertebe olan ifadeleri.
Neyi, nasıl yaşayacağını bilip de yaşamak noktasında hiç de alakası olmayan kimseler.
Ziya Paşa’nın tabiri ile “Âyinesi iştir kişinin lafa bakılmaz” dediklerimiz. Sözlerinin, uygulamada hiç bir zaman göremediğimiz, ‘ Atma Ziya; din kardeşiyiz ‘ dediklerimiz.
İnsanları işleri, konumları ve paraları ile konumlandıran, bahsettiğimiz nitelikler ile değer verdiklerimiz, şekillendirdiklerimiz.
İyi bir maddiyatı, konumu ya da makamı olmayanlara ‘ Bir baltaya da sap olamadın ‘ diyenlerimiz. Bilmezler ki baltanın bir sapı olursun ama o kadar ya peki insanlık namına, başkaları için, ne yaptın? Sözün özü; bir baltaya sap oldular ama sap gibi yaşamaktan kurtulamadılar.
İbadetlerimiz, alışkanlıklarımız. Her şeyi resmedip, anıları kıymetsiz kıldıran görselliğimiz.
Kimimiz bir Cuma vaktini resmedip, biz camideyiz yerleşkeleri ile ibadeti örnek kılmakla bir görsellik kıvamı arasında gidip gelen, vahim ve çaresiz hallerimiz.
Yediğimizin, içtiğimizin merakı içerisinde olan kendilerimiz. Eskiden, bir haneden yemek kokusu yayıldı mı, yemeğin yapıldığı evin sahiplerinin, komşuya yemeğinden ikram etmesi ahlakı. Şimdilerde post modern ahlakımızın fotojenik sofra pozlarımız. Bir kuş sütü eksik deyip de onu da twitter ile taçlandırdığımız.
***
Naçiz Sözler
✔ ” Her gönülde bir Tosun Paşa yatar bu ülkede, Yeşil Vadi’yi göremese de Küçük Enişte’yi tutamasa da, herkes kendi keyfince bir paşadır en nihayetinde. ”
✔ ” Ağzınızdan çıkan her cümle, insanın özünü sergiler. ”
Bizimkisi gönülden bir feryat idi. Kişinin kendisine bir sitemi idi. Kimse sakın alınmasın ve gücenmesin. Sözlerimiz, ibrettir, özümüze ibret.
Saygılarımla…
İçinde eser miktarda sevgi ile beraber…
f.d.a.
fdadeniz07@gmail.com
facebook.com/deniz.atceken.9
@fdadeniz (Twitter)
fikirbizim.net/author/fda/
yazarya.com/Kategori/yazarlar/fikret-deniz-atceken/
