Ä°MTÄ°HAN

Ben seni çok istedim imtihanım oldun.

“Kimi benden çok severseniz onu sizden alırız” Kelamını iÅŸittim itaat ettim. Ä°mtihanım sen olma diye beceremedim seni istememeyi. Özlemekten korktum, özlemim oldun. Hasretten korktum, hasretim oldun. İçinde sen geçen bütün cümleleri ezber ettim. Sevgi adına kullanılabilecek bütün mecazları üstüme aldım. Kalbimin incelmesiydin, yüreÄŸimin güzellikleri tatması ve tanımasına sebebimdin. Ben senin resmine bile bakarken Besmele çekiyorum. Her insanın hayatta korktuÄŸu bir ÅŸeyi vardır. Benim en çok korktuÄŸum sensizliktir. Ben hep sensizlikten korktuk çok sevdim. Ä°mtihanım oldun. Tek tesellim Ezan sesi oldu, sessizliÄŸinden sonra. Åžimdi Hoca ne zaman “Allah’u Ekber” dese, -Evet diyorum, Allah büyük. “Seven sevdiÄŸi ile haÅŸr olacak” diyen o sevgilinin sözleri benim tesellim. SessizliÄŸimin çığlıkları yükseliyor geceye. Yar duymazsan Yaradan duysun diye. Sustum “Vav” namına sustum. Ey nidalım bir elif sun aÅŸka. Ben seninle dalga olurum.  KavuÅŸmak derdiyle yorgundur çırpınışlarım. Ben seninle balık olurum. Sana varmak iddiasındadır derinlere dalışlarım. Ben seninle ben olurum. Beni bana yâr edersin. . .