İnsanlık mı diye kendi kendimize söylenmeyi bırakalım artık . İçimizde birileri insanlıktan öyle uzak ki vicdanı ebediyete intikal etmiş bir kayboluş içinde.
*
Halbuki her manevi sohbetin ikliminde ‘ , anlatılan mesele idi , emek veren , emekçi kimselere gösterilmesi gereken saygı ve insanlık. Peygamber Efendimiz ( s.a.v. ) ‘ in , bu husustaki duruşu ve hassasiyeti anlatılırdı.
*
Hani her şeyimizi şeklen yaşamaya ve anlamaya odaklandığımız zamanlar ! İşte o zamanlardan biri bugün. Dinlediğini ve bildiğini sadece teoride bırakan , şekil üzerine yaşayan, dünyacı , maddeye bağımlı insancıklar !
*
Emek hassasiyeti bitmişti insanlarda biliyorduk ; fakat insanlık bu denli kaybolmaya gebe olmamalı idi.
Alın teri ile helâlinden kazanma derdinde olan insanlara yapılan bu zulüm , abad olmaya en evvelinden hazır bir berbatlık içerisinde son bulmaya yakındır elbette. Çünkü Hak ( c.c. ) , masuma , emekçiye yapılan zulmün bedelini fazlası ile ödetir , zalimlere…
*
Hepimiz , ben , sen , herkes !
İnsanlığımızı sorgulamalıyız ve bunu yaparken , öz benlik ihtiraslarımız ile değil ; hakikatin bizlere sunduğu vicdan ile Eşref – i Mahlukat olan insanın esas ve öz gerçeği ile yapmalıyız.
Saygılar Bizden.
f.d.a.