Fikir Bizim Edebiyat, Tarih, Siyaset, Spor ve Yaşam Üzerine Genç Fikirler
Ah eski o günler der gibiyiz.
Yediğimizi, içtiğimizi gizlediğimiz.
Dışarıda biri görür, canı çeker diye vicdanen huzursuz ama insanen huzurlu olduğumuz zamanlarımız vardı.
Sofralarımız daha asildi.
Mutfağımız da kişiliğimiz gibi tevazulu idi. Gösterişten korkardık.
Hatta yemek yapıldığında, yemeğin kokusu yayılmasın diye endişe ederdi ; annelerimiz, ninelerimiz, teyzelerimiz.
Yemeğin kokusu komşu tarafından hissedildi endişesi zuhur ederdi, bizim insanımıza.
Ve sırf komşusunun canı çekti de o yemekten tadamayacak duygusu ile komşumuza, pişirdiğimiz aşımızdan, bir tabak gönderirdi, validelerimiz.
Ya şimdi…
Bir Sosyal Medya fırtınası tuttu bizi.
Güzel mecra…
EyvaAllah; sözümüz yok; hayrını da görmedik dersek; inkarcı oluruz.
Lakin; her eylemimizi paylaştığımız gibi; sofra muhabbetlerimizi de akıllı telefonlarımızın aklına sığınarak, usta bir fotoğraf sanatçısı edası ile paylaşıyoruz.
Soframızda ne varsa, ölümsüzleştirmek babında resmediyoruz. Sanki hiç ölmeyecekmişiz gibi…
Peki eskiler ne derdi…
Bir anımsayalım arzu ederseniz.
Göz hakkı vardı, derlerdi. Öyle değil mi.
Unuttuk mu acaba; yoksa akıllı telefonların yaydığı radyasyon geçici akıl tutulması mı meydana getirdi.
Paylaşımcı insanlarız bu doğru.
Fakat gerçekçi bir şekilde daha insani paylaşımlar içinde olma gerekliliğini de arada hatırlasak fena olmaz.
Yani; paylaşımcı olalım ama mübalağa sanatına da pek başvurmayalım; yeri değil çünkü.
Sözün özü; yediğiniz, içtiğiniz bizim olsun.
Derkenar: Sözlerimiz şahsımda dahil olmak üzere ; meclisten içeridir haddi zatında meclisin tam ortasınadır.
Saygılarımızla…
f.d.a.
***
fdadeniz07@gmail.com
facebook.com/deniz.atceken.9
@fdadeniz (Twitter)
fikirbizim.net/author/fda/
yazarya.com/Kategori/yazarlar/fikret-deniz-atceken/
Doğru söze ne denir şimdi