Fikir Bizim Edebiyat, Tarih, Siyaset, Spor ve Yaşam Üzerine Genç Fikirler
Büyük bir ecdadın adeta yeniden tüm kainata tahakkümünün ilanı gibiydi.
Bir zaferin şanlı oluşu, bir milletin yeniden dirilişi bu kadar aziz ve muteber olabilirdi.
Destanları yazan, destanları yaşatan Anadolu ve Mezopotamya iradesi yine tarihin sahnesinde idi.
Yüceler yücesi Hakkın (c.c.), izni ve teveccühü ile vecd ile dolan gönül erleri, unutulmaz bir yegane millet zaferine imza atmıştı.
Bir 18 Mart gerçeği idi bu destan.
Bir milletin, bağımsızlık bilinci ile var oluşunun bir sonucu idi.
Türk, Kürd, Laz, Çerkez demeden, namus hür olabilme erdeminin kutsallığında, bağımsızlığımız birliğimizdir, dirliğimizdir diyerek, en başta canlarını ve hayatlarını düşünmeden feda eden Mehmetlerimizin, muzaffer zaferi idi.
***
Birliğimiz dirilişimizdir. Birliğimiz varlığımızdır.
Lakin aradan geçen yüz sene birliğimizin, bozgunculuğa, ayırıştırıcı, husumet kusan menfi insancıkların zihniyeti ile duman oldu gitti.
İnsan olabilmenin evrenselliğini kaybeden, batının habis bir yanı olan ‘ benci ‘ insancık belleklerine sahip, vicdani hürlüğünü kaybetmiş kimseler haline geldik.
Savaş meydanlarında yapılamayan yok etme düşleri artık zihin kodlarımızla oynanan modernlik oyunu ile bir gerçek halini almış bulunmaktadır.
Selam verdik; borçlu çıktık; her koyun kendi bacağından asılır; gemisini kurtaran kaptandır gibi deyişlerin zihnimizdeki varlığı birer eylem haline dönüşmektedir. Ki bu deyişler bizim toplumumuzun geçmişinde yer alan söylemler değildir. Siyonist, pers, batılı anlayışın bizlere hitap ettiği hainlerin efsunlu sözleri idi.
Bugün bir kardeşimizin – kardeşimiz diyoruz ya kardeşlik hukuku sadece dillerde kemik – başına küçük bir olumsuzluk, hadise gelse, kulağımıza Çukurova Pamuğu tıkayan insanlar görürüz. Duyup da duymamazlıktan gelen sağır, görüp de görmemezlikten gelen vicdani bakan körler.
Tanımadığımız bir insana selam verdiğimiz de selam verdiğimiz insanın şaşkınlığı, korkusu, ahmakça bakışları ya da bu adam bana neden selam verdi zihinsel durgunluğunda yaşanan suskunluklar.
İnsan dert ile vardır. İnsanlar ise; dertlerin dermanı ile. Bana ne demek ile bana dokunmaz yılanlar; dokunmadığından ne kadar yaşar ise yaşasın dediğimiz gözde özsüz ve öksüz bilinçsizliklerimiz.
Gazze yanar, bana ne deriz; Çeçen ağlar onlar bana ağladı mı deriz ; Suriyeli feryad eder, onlara az bile deriz, Mardinli Annem ağıtlar yakar, Trabzonlu Amcamız haykırır, kulaklar işitmez, keyifler bozulmaz. İnsanın; dini, milliyeti, rengi yoktur diyen bir necip ecdadın torunları değil miydik. Nerede o torunluk vazifemiz.
Alnı secdeye değen, Hak diyen, insan diyen sesler. İcraatta yok olan, mangalda kül bırakmayan mangalcı boş ses şarkıcıları nerede.
Görkemli insanlık telaffuzları ile hatipliğe dem vuran kimselerin, bir insanın derdi ile dertlenmemesi gerçeği.
Bitiyoruz. Bitiriliyoruz adeta. Sonunu düşündürmeden yaşatılan çağdaş zamanların çağ dışı insanlığında bizi bekleyen hüsran yığınlarına doğru koşar adım gidiyoruz.
***
18 Martları bizler ancak şiirlere sığdırırız.
18 Martları bizler ancak dilimiz ile söyleriz.
Saygı duruşları ile saygı yeterli görülmez ecdadımıza; gönül duruşlarımız ile varlık kılarız 18 Martları.
18 Mart, insan sevgisi ile din, vatan, şeref, namus ve ahlak faziletlerinin muhafazası ve devam ettirilmesi için verilen yüce bir gönüller yengisi idi.
Çanakkale geçilmedi elbette. Ama vicdanımızdaki insanlık hakikatlerimizin üzerine adavet, garaz ve bencil duygusuzluklar çağdaşlık siması ile kopyalanıp yapıştırıldı.
Çanakkale geçilmedi. Ama insanlığımızın zamanı geçti.
Derkenar: Mukaddes, destansı bu günün yüzüncü sene-i devriyesinde tüm şehidlerimizi ve gazilerimizi dua, hürmet ve minnet ile anıyoruz.
f.d.a.
fdadeniz07@gmail.com
facebook.com/deniz.atceken.9
@fdadeniz (Twitter)
fikirbizim.net/author/fda/
yazarya.com/Kategori/yazarlar/fikret-deniz-atceken/
Hocam siz mükemmelsiniz…