Mükremin Abi !

Mükremin: giden gidene ha

Lütfiye : öyle giden gidene

Mükremin: Şu an içimde Lise son sınıfın son cumasının ince kederi var biliyor musun

Lütfiye: benim de, arkadaşlarla son gülüşmeler hatıra defterine yazılan yazılar. Bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın içinler … bu arada senin de herhangi bir okul gününü özlemen enterasan yani.

Mükremin: Bazen düşünüyorum da bu hayat yani her şey bu gelmeler, gitmeler, koşmalar, durmalar, gülmeler, ağlamalar hepsi sanal be Lütfiye. Yani var da yok aslında ya da aslında yok da biz varmış gibi davranıyoruz. Misal öksürüyorsun sonra dönüp arkana baktığında sana en uzak olan şey o öksürük

Lütfiye: Ben sana pek katılmıyorum Mükremin abi

Mükremin: Ne zaman katıldın ki zaten

Lütfiye: Her şeyin boş olduğu doğru değil, her şey sanal da değil, birine söylediğin bir söz yaptığın bir iyilik uçup gitmiyor ki birini güldürdün mü mesela uçup gitmiyor ki yanağında izi kalıyor belki bin yıl

Mükremin: Kalıyor mu hakkatten?

Lütfiye: Kalıyor Mükremin abi inan buna.Söz uçuyor belki ama tortusu bir yüreğin bir​ yerinde kalıyor mutlaka.

Mükremin:Yani bu kadar zaman haybeye yaşamadık, boşuna konuşmadık öyle mi?

Lütfiye: öyle, inan bana öyle

Mükremin:iyi bari

Bir Demet Tiyatro

#MükreminÇıtır
#BirDemetTiyatro