Fikir Bizim Edebiyat, Tarih, Siyaset, Spor ve Yaşam Üzerine Genç Fikirler
Selamlar…
Bu sefer öyle bir konu belirleme düşüncesinde olmadan, aklıma geldiğince dilim döndüğünce biraz da dertleşme amaçlı bir şeyler karalamaya karar verdim.
Aklımıza ne gelirse yazacağız; edebinde. Dertleşeceğiz. Bir bardak çayın sakinliğinde ve bir kış gecesinin masumane esenliğinde.
***
Biraz dertliyiz, efkarlıyız. Söyleyemem derdimi kimseye noktasındayız. Neler var ki hayatımız da. Kimisi bir basit telaşe, kimisi gerçekten bir mesele. Ama biliriz Hak kimseye kaldıramayacağı derdi yüklemez. Yine de insanız işte. Ağır gelir, ağırlığınca derbeder yaşar gideriz.
***
Derdimiz çok. Kime sorsak ‘ neden böylesin diye ‘… Kimisi bir kaç kelamı etmekten kaçınırken; kimisi de bir dokunduk bin ah iÅŸittik dercesine derdini döker. Ve o anlattıkça dersin. Şükür benim ki dert deÄŸilmiÅŸ. Aslında bakıldığında herkesin derdi kendince ağırdır. Ama iÅŸte. Bizler hep kendi dertlerimizi ağır buluruz. ( Şükür ve mutlu olma alışkanlığımızın olmayışından olsa gerek. )
Neyse öylesine dedik ya konu dağılmasın. Dert dedik. Bazısı da paylaÅŸmaz. Çünkü derdinden hicap duyar. Çekinir. Normal bir durum deÄŸildir ama olaÄŸandır. Çünkü yaÅŸam zeminine ilk temelleri attığımızda bize öğretilen ( okul seneleri dahilinde ) ‘ az konuÅŸ; çok dinle. ‘ söylemi, söyleyemediklerimizin yegane sebebi.
Biraz da sorun kaybettiklerimiz. Sinemada tiyatroda dizilerde gördüğümüz, kitaplarda okuduğumuz. Gerçek ( olmayan ) dostluklarımız. Derdimizle sevinen, derdimizi hor gören manasız dostluklar. Dertlerimizin zulmü de bundan. Dertlerimiz dostlukların hafifliğinde; derya deniz olmuş. Kişiselliklerin gölgesi altında, samimiyetten uzak. Nefessiz kalan nefsani dostluklar. Sonuç; derdi dert olmaktan çıkmış hayatı olmuş kimseler aslında kimsesizler.
Ve bizi yıkan benliğimizin ezikliğine saklayan iki sebepli ruhi bunalımlarımız olur:
Dostundan gelen ihanet
Düşmanından gelen merhamet.
***
Bir de ‘ iyi niyetli ‘ olmanın üzüntüleri. Bir tümcede iyi sözü var iken neden üzüntü olur bunun içinde diye sormak gerekir. Ama iÅŸte iyi olabilme gereÄŸi bile bazan gereksiz kimselerin varlığında gereksizlik olarak kimlik bulmakta.
Bir temenni değildir iyi olmak. Görevdir. Bizim var oluş amacımız ve sebebimizdir.
Ä°nsandır iyi olan lakin; öyle bir han ki bu dünya iyi olduÄŸun kadar üzülürsün ve bazan ‘ neden ben ‘ deme absürtlüğünde olursun.
Ä°yi niyet eyvaAllah demektir ve yapılana ‘ sıkıntı yok ‘ , ‘ mevzu deÄŸil ‘ dedikçe karşındaki senin bilincinden zerre kadar sahip deÄŸilse. Eyvah neye yarar; vay haline. Suistimallerin gönüllerde meydana getireceÄŸi suikastlerin kastının sınırını aÅŸar. ( Efendilik de iyi niyet dahilindedir ki bunu da baÅŸka zaman kelimelerimize dökeriz. )
Neyse yine biz hatamızla, eksiÄŸimizle, eÄŸrisi ile doÄŸrusuyla ‘ iyi ‘ olabilme gayretinde olalım. Vazifemizin gereÄŸini yerine getirelim. Çünkü iyi insan olabilme gayesi ve çabası vicdani bir vazife ve de sorumluluktur.
***
Biz biz olalım derdimizi dinleyebilecek dert olduğunu bilecek dostlarımızla paylaşalım ve hayatımızdaki güzel insanların kıymetini bilelim. İyi niyet de tedbirinde iyi niyet olsun. Ve birbirimizi sevelim. Naçizane önerimdir.
Ve ” Hakiki sevgi hayat kurtarır. ”
***
‘ Öylesine bir yazı ‘ diye baÅŸladık; konu konuyu açtı. Kusurumuz oldu ise; sürç- ü lisan ettiysek affola
DertleÅŸebildiysek ne mutlu hepimize…
Ve de bir hatırlatma. Derdimiz derya noktasında da olsa sığınılacak en güzel yerin manevi bir hakikat olduÄŸunu da sürekli anımsayalım…
Selamlar.
Hoşça bakın zatınıza.
Muhabbetle ve saygıyla.
f.d.a.
http://www.facebook.com/deniz.atceken.9
Tweets by fdadeniz
fdadeniz07@gmail.com
Güzel bir yazı okudum keyif aldım.Kalemine yüreğine sağlık.
Mehmet Ali Paşa Sosyal Yardımlaşma ve Kültür Derneği Başkanı