Karmaşık Duyguların Muhakemesi

Yine depreşti bende yazılar yazma hissiyatı. Öyle hislerle doluyum ki herhalde bu kadar karmaşık hislere dayanabilecek insan sayısı sınırlı. Belki de kelimeleri seçerek yazdığımdandır. Belki de kendimi bir yazar olarak görmediğimden bilmiyorum.

Ben, her ÅŸeye raÄŸmen O’nun facebook sayfasına bakmaya devam ediyorum. Ve hala unutulmuÅŸ deÄŸil. Bazen sırf görmemek için gözlerimi kapatıyorum. Yine görüyorum hayallerde. Olmuyor be kerim yapamıyorsun diyorum kendi kendime. Neden unutmak bu kadar zor olsun ki, ya da senin bu aranızda olduÄŸunu düşündüğün düğümü çözmek ölüm kalım meselesi haline gelsin. O kadar zayıfsın ki bir yandan, ve bir yandan da o kadar güçlü. Ne yapacağını bilmiyorsun. Çelimsiz bir cesaret var sende, hani ejderhaya kafa tutan cüce gibisin. Ne yapsan olmayacak biliyorsun ama ona bir harf bile yazmak seni hala heyecanlandırıyor. Belki de çekip gittiÄŸi içindir. Belki unutmadığın, onun ise kesin ve net kararı sebebindendir. Görmeseydin hiç daha iyi olurdu belki. Neden bu kadar zayıfsın ki?

Tamaamm. BoÅŸver artık gözyaÅŸlarını, unut. Vazgeç o halinden. Yanılmışsın. Ters kutuplar her zaman birbirini çekmezmiÅŸ. Olabilir. O, bu haliyle mutlu O’nun yaÅŸantıları var. Senin gibi deÄŸil ki O. Unutmakla kalma artık onu, kazı aklından. Kalbine zaten yaklaÅŸamasın bile. Oldu da bir gün geldi ne yapacağını bil, titreyerek hayır deme ona, net ve kesin bir sesle konuÅŸ. Olmaz artık de. ÖleceÄŸiz çünkü de. Ben tamamen uzağım senden de. Åžu an için o gücü kendinde bulamıyor olabilirsin tabi. Ya da boÅŸver sen, bu bile seni mutlu edebiliyorsa. O kendi hayatını yaÅŸasın, sen hiç bir hayat yaÅŸama.